Op stap
Vandaag...
kon ik er niet meer naast kijken!
Op het eerste zicht leek het nog kleinschalig: sneeuwklokjes, wilgenkatjes, krokusjes...
Maar nu zag ik dat onze frambozenstruikjes ook al lichtgroene babyblaadjes kregen.
De lente staat in de startblokken!
Die ongelofelijke groeikracht aanschouwen, dat doet iets met me! Ik kan er met verwondering van genieten.
Ik keek in het rond en met een vleugje fantasie kon ik de sappen horen stromen...
een zacht gesuis, overal aanwezig maar niet zichtbaar.
Ik kreeg er de kriebels van, ik voelde het in mijn hele lijf.
Was het daarom dat mijn stap versnelde?
Mijn hond vond het zeker niet erg. Hij zat vol energie, rende de dijken op en af en verbouwde konijnenholletjes.
In een snel tempo schoten allerlei plannen en voornemens door mijn hoofd.
Waar zijn die startblokken?
O ja! Ik kreeg goesting om vol energie in gang te schieten. Zoals een jong veulen wild galopperend in de wei!
??? Ja hallo!!!
Met een schok stond ik stil.
Mijn gedachten sloegen daarnet wel echt op hol! :)
Jong veulen... ik ben geen 20 meer...
Laat de veulens maar rennen.
Mezelf kennende kan ik best doseren en niet té veel hooi op mijn vork nemen. Veel voornemens en verwachtingen geven me onnodige druk en achteraf bergen schuldgevoelens.
Neen, er is geen wedstrijd...
Ik ga meezwemmen met de stroom, zodat ik gebruik kan maken van de aanwezige energie .
En dan...met een open lenteblik stapje voor stapje nieuwe plannen smeden.
