"onderweg" in de natuur.
Vandaag...
werd ik verblind door de kleurenpracht van de herfstbladeren. Ja ik weet het …erg cliché. Maar het was gewoon zo. De beukenbomen spanden de kroon. Het leek wel of zij hun bladeren nog het langst hadden kunnen vasthouden. De goudgele gloed stak af tegen de grijze kleur van hun rijzige stammen. Neen, geen prinsesjes met een kroontje…maar statige koninginnen met een gouden mantel!
Het voelde alsof ze trots stonden te pronken, alsof ze ernaar verlangden om gezien en bewonderd te worden. Terwijl ik hen aanschouwde rechtte mijn rug, mijn schouders trokken naar achter en mijn kin ging een beetje omhoog. Ik had het gevoel dat ik een paar centimeter groeide! Dat voelde goed.
Bij mijn vertrek kreeg ik automatisch de behoefte om een
sierlijke buiging te maken…
Vlug keek ik in het rond. Neen, er was niemand die het
had opgemerkt.
En die heerlijk trotse houding, die heb ik vandaag
vastgehouden. In mijn gedachten was ik ook een koningin met een gouden mantel.
Zie en bewonder mij!
Zie en bewonder mij!
